Wat jouw blik mij vertelt
“Weet jij dus nu áltijd wanneer ik jok?”
Vanachter zijn kop thee komt deze vraag en ik zie hem nog net met zijn oogjes knijpen, in gespannen afwachting van het antwoord.
Sinds ik mijn Master Non Verbal Strategy Analysis behaalde, merk ik dat mijn kinderen mij sowieso met argusogen bekijken.
Het is ook wel ‘een dingetje’; dat je moeder kan lezen welke microbewegingen zich rond jouw ogen laten zien. En wat zij daaruit kan opmaken over bepaalde aspecten van jouw persoonlijkheid en het soort gedrag dat jij gaat laten zien als je spanning ervaart.
Die blik waarmee jij kijkt. In dit geval de letterlijke blik, met al z’n impulsen en regulaties waarvan ieder mens een eigen, onbewust patroon laat zien, vooral wanneer het spannend of oncomfortabel wordt. Jouw blik en de impact ervan op een ander. Onbewust voor jou maar veelzeggend en helder voor mij. Deze bijzondere non-verbale tool stelt mij in staat ieders blik objectief te analyseren en vervolgens begrijpend te lezen.
Zo zie ik bijvoorbeeld waarom jij en die ander elkaar vaak niet verstaan, wat het effect daarvan is en wat jullie eraan kunnen doen om het te verbeteren. Of waarom het jou niet lukt over te komen zoals je bedoelt en welke stappen je kunt zetten om je uitstraling congruent te krijgen met je ambitie. Bere-interessant!
Ik besluit hem even te plagen, geruststellen kan altijd nog: “Ja vent, klopt. Ik zie nu precies wanneer jij de waarheid vertelt en wanneer jij mij voor de gek probeert te houden! Dat zie ik aan alle kleine beweginkjes van en rond jouw ogen.”
Met een diepe zucht laat hij zijn kop thee zakken, waar hij zich daarnet nog zo comfortabel achter dacht te kunnen verstoppen met alleen zijn ogen zichtbaar.
“Ik vind dat niet leuk, mam, het is best wel super-irritant!”
Zijn rechterwenkbrauw schiet de lucht in terwijl zijn oogleden juist wat verder over zijn iris zakken. Een fronsje, een knijpje; mijn lieve jongste heeft het even zwaar.
“Het is ook maar een grapje. Ik kan niet zeker weten of je jokt, hoor. Wat ik wél kan zien als jij mij iets vertelt, is hoe spannend jij het vindt om het daarover te hebben. Zelfs als jij je héle gezicht en lijf in bedwang houdt, verraden de spiertjes van en rond jouw ogen je: wat zij doen en niet-doen, dat kan ik lezen. Maar het hoeft niet per se te zijn dat je dan jokt, het zou allerlei redenen kunnen hebben. Dus zou ik jou daarover een vraag stellen om te zien of ik je misschien ergens mee kan helpen.”
Want dit is natuurlijk het allerleukste van deze kunde: spot on jouw nonverbale impact op een ander of binnen een team kunnen inschatten en welk soort behoeften je hebt waar het bepaalde lastige situaties, interacties en communicatie betreft. En jou dus te kunnen helpen hierin effectiever te zijn en de juiste interventies te plegen, op jezelf of jegens de ander(en).
Bewegingloos kijkt hij me nu aan. Fronst, haalt zijn schoudertjes licht op en laat mij dan achter in de keuken. Ik peins nog wat na.
2 Minuten later komt hij weer terug met onze IPad in zijn handen en een enorme, diepzwarte zonnebril op zijn neus. Míjn zonnebril.
“Mama, kijk nou! Er zit een héle grote barst in het scherm van jouw IPad en ík weet niet hoe dat kan ….”
