Je hebt ‘nogal een impact’ maar niet per se een die jou of anderen altijd helpt. Of andersom; jij was er wel maar niemand merkte je op. ‘Afstandelijk’, ‘arrogant’, ‘te lief’, ‘boos’, ‘ongeïnteresseerd’, ‘onzichtbaar’, ‘too much’. Allerlei oordelen waartegen je worstelt.
Ik zorg ervoor dat jij jezelf beter verstaat. Hoe? Door je (non-verbale) communicatie zichtbaar te maken; jou je gedragspatronen te laten zien en ook hoe je hierin bewegingsruimte kunt creëren.
Wat is je impact en hoe kun je die vergroten? Eindelijk antwoord op die vraag.
Elkaar verstaan gaat over zoveel meer dan horen. Vooral gaat het over zíen.
Op basis van die kleine bewegingen in het gezicht ineens snappen hoe het zit met behoeftes binnen interactie en waar het toe leidt als deze niet worden ontmoet. Van jouzelf én die ander. Een taal zonder woorden. Hier zicht op krijgen; dat is nogal magisch.
Het leidt tot aanvullen in plaats van afvragen, comfortabel naar achter durven leunen en al gaan lopen voordat de voorzet gegeven is. En als toef op de taart: tot een zeker weten want intrinsiek begrijpen dat je in je eentje nergens bent.
